فهام بزرگترین لطف خدا ب من بود .....

خیانت است یاعدالت؟؟؟!!!

نوشت دوستت دارم و برای 2 نفر فرستاد.......

امــــــــــــــان از آن روزي کــــه از دل نـرود آنـــــــــکه از ديــــــــده رفــــت !!

می خندم !
تظاهـــــر به شادی میکنم !
حرف میزنم مثل همه ...
اما ...
خیلی وقت است مرده ام !
خیلی وقت است دلم می خواهد روزه ی سکوت بگیـرم !
دلم می خواهد ببارم ...
و کسی نپرسد چرا ... !
این روزها فقط ادای زنده ها را در میاورم ....

یکی دلش به صد دل بنده..
یکی صد دل به یک دل بنده..
یکی یه دل به یه دل میبنده و تا اخرش پایبنده..
یکی دل به هیچکی نمیبنده..
یکی نمی دونه دلش به کی بنده..
یکی هر بار به یکی دل میبنده..
یکی دل میبنده تا بخنده..
یکی هم دلش مثه من آکبنده..مونده به کی دل ببنده..!!

خواستم چشم هایش را از پشت بگیرم.....!!!
دیدم طاقت اسم هایی که میگوید را ندارم...

به من بده...آن سرطان دوست داشتني را ....
بگذار تمام ريه هايم از اين سَم پر شود...
بگذار اين سرفه هاي خشک نيمه شب ادامه داشته باشد...
بگذار باز هم آن پير مرد سيگار فروش...
از ديدن چهره ي خسته ي من اخمي کند...
وبگويد مصرفت بالاست....
و هر بار اين سؤال تکراري را ميپرسد:
غمگيني....؟
ومن در جواب ميگويم:نه،تنهايم...
دوستش دارم....
کسي غير از او به عمق تنهاييم پي نبرد...

معلم ورقه ها را داد
همـه مـرا مسخـره کـردنــد امــا بـاور کنــ درستـــ نـوشتــه بـودمــ گفته بـود جـای خـالی را بـا کـلمه مـنـاسب پـر کـنــیـدو مـن هـمه را نـوشتــم "تـــــــــــــــــــــــــــ ــو"مـگـر نـه اینکــه اینـــ جـای خـالی هـا را فـقط تــو پــر مـیکـنــی؟؟

اشك ها قطـره نيستنـد !
بلكه كلمـاتى هستنـد كه مى افتنـد ....
فقط بخاطـر اينكه :پيـدا نـميكنند كســـــى راكه معنــى اين كلمـات را بــفهمـــــد ... !!!

و اشک...

و خاطراتی مبهم از گذشته

و احساسی که ماند در کوچه های خیس سادگی ام

فرصت با تو بودن توهمی شیرین بود.

خـسـتـه ام،

کـمـی هـم بـیـشـتـر… فـراتـر از تـصـورت…

سـخـت اسـت بـرایـم تـوصـیـفـش…

تـا بـه حـال نـمـیـدانـم،

دیـده ای درمـانـدگـی و بـی قـراری هـای من را یـا نـه…؟

بـغـض فـرو خـورده در گـلـویـم

بـهـانـه گـیـری هـای دل بـی قـرارم

و یـا…غـم نـهـفـتـه در نـگـاهـم،…

کـه بـه خـدا قـسـم،

هـیـچ یـک از ایـن هـا، دیـدن نـدارد…

دلم میسوزه..

نه برای خودم..
برای دنیایی ک آلوده شد..

نه به دود..
به دروغ انسان ها..
به حس غریب مرگ رویا ها..

مـــــن
نبودنت را ، تــــــاب می آورم
رفتنت را ، تحمـــــّل میکنم ...
فراموش شدنم را ، بــــاور میکنم...
امــــــا......
فــــــراموش کردنــــــت...دیگر...کـــــارِ مــــــن
نــــــیست

گفت دهانت بوی شیر میدهد و مرا تنها گذاشت و رفت .....به او بگویید: حالا بوی سیگار, بوی مشروب , بوی دروغ هم میدهد ....

برگرد.....

خـــــدایــا...
از تجــربــه ی تنهـــایــیت...
بـــرایــــم بگــــو...
ایــن روزهــــا...
ســـراپا گـــوشــم...!!!

هنوز دروغ هایت را...
در گنـــــجه دارم...
گاهی باورشان می کنم....
و باز عاشقت می شوم ...!!!

این ویرانه است نه خانه

جایی که من هستمو تو نیستی!

هی لعنتی تــو نـیـسـتـی وَ مــَن

تــآزه بــِه وسـعـَت ایــن تــَخــت پی بــُردَم

بـــی تــو چــقــَدر بــُزرگ اَســـت...!!!

می فهمی ...!!!

من در گذشته
از آسمان به زمین تبعید شده ام
و در آینده اى نزدیک
از زمین به زیر زمین..
کاش در این میان کسى منتظرم بود..

حرف تازه اى ندارم، فقط زمستان است..
کلاه بگذار سر خاطراتى که یخ زده اند..
شاید یادت بیافتد جیب هایت را وقتى دست هایم مهمانشان بودند..

آدمها فقط آدم هستند
نه كمتر و نه بيشتر . . .
اگر كمتر از چيزهايي كه هستند نگاهشان كني، آنها را شكسته اي
و اگر بيشتر از آن، حسابشان كني، آنها تو را مي شكنند!
بين اين آدمها
فقط بايد عاقلانه زندگي كني، نه عاشقانه!

راستش نمیدانم اقرار به پشیمانی خودش پشیمانی میاورد یا نه...
اما بگذار آیینه وار اغرار کنم...
پشیمانم...
از تمام حس هایی که نثار این یخ بسته های سنگی کردم...
از تمام لبخند هایی که با تایید اهل دل به روترشی اهل عقل زدم
از تمام سادگی های بی جواب مانده ام...
از تمام نیمه های پر لیوان ها که دیدم...
سخت...
پشیمانم...!
پشیمان میشوم شاید...
از اینکه ماندم و رفتی...