Only 4 Fahime .....

گریه نمیکنم..
فقط گاهی دلتنگ ِ آهنگ ِ موهایم می شوم !
وقتی تو ،
نوازشَش میکردی ..

کاش غم وغصه هم قیمتی داشت. مجانی است لعنتی، همه می خورند....!

تلـــخ می گـذرنـد !
این روزهــا را مـیگــویــم ..
کـه قـرار است از تــو
که آرام ِجـان ِ لحـظه هـایـم بـوده ای
بــــرای ِ دلــــم
یک انسـان ِ معــمولـی بســازم !!

میــان ِ نــامـه هــایــت مـی نــوشــتی : زنــــدگی زیبـــاسـت...
و من هـــم زنــــدگی را ، در تــــو مــی دیـــــدم .
بـــرو اســتـاد ِ خــــوبــی هـا !
بـه من درس ِ وفـــا دادی !
و من هــم خـــوب فهـــمیــدم
وفــــا یعنــی : خـــداحـــافــــظ !!!

گـاهـی بــایـد رفـت ،
و بعضـی چیــزهــای ِ بُـردنـی را ، بــا خــود بــرد !
مثل یــــــاد..
مثل غــرور..
و آنچـه مـانــدنـی ست را ، جـــا گــذاشت...
مثل خاطره..
مثل لبخند..
...
رفـتـنت ، مـــانـدنی می شود ، وقـتی که نبـــایــد بــــــروی ،
بــــروی...
و مـانـدنــت ، رفـتنی می شود ، وقتی که نبــایـد بمـانی ،
بمــانی...

این روزا فقط کافیه که حضور نداشته باشی..
فراموشت نمیکنن...بلکه برات یه جایگزین انتخاب می کنن که سرگرم بشن..بعد تو دلشون میگن:گور باباش...

اگه یکی باشه که منو بفهمه،براش غرورمو بهم می زنم...گریه که سهله!..

این بی قراری ها دست من نیست...
باور کن عاقل ترین آدما هم گاهی دلتنگ خاطرات احمقانشون می شوند..!

تا دلم می گیرد کسی از من می پرسد علتش را،در جواب با آهی بلند می گویم:هیچ...
میدانی این هیچ،خیلی حرف ها دارد...
مثل تمام زندگی "من" که هیچ است....

کاش میشد لاغـــــــــر کنم! خیلی لاغـــــــــر بیــــست کیلو بشم ! ده کیلو بشم ! نــه ! سنگـــینه براش پنــــج کیلو بشم تا دوباره برم رو "پاهای مــــامــــانم " بخـــــوابم...

هر چيز را هم که "تقصير" مــن بيندازی
"عاشق" شدن من ، تقصير تو بود . . .
بي انصاف...

دِلـَـــــمــ ؛

گـ ـاهـــــے مـــ ـــیــگــــــیـــ ـرَد !
گـ ـاهے میــ ـسوزَد !
و حَــــ ـــتے گــ ـاهے ،
گــ ـاهے نـَ ـه
خیــلے وَقتـــ هـآ میـــ ـشِکَند !
امــ ـا هَــــنـــــ ـوز مے تَـــ ـــپـــَــد به خـــــُدا

در کـودکـی در کـدآم بـآزی راهـت نـدآدنـد!

کـه امـروز انـقـد دیـوآنـه وآر تـشـنـه بـآزی کـردن بــا آدم هآیی...!

گـــریـ ه کـــردن
خــُرد شــدَن
کــآفی نیســـت
در جـــــوآب رفتنِ تـــو
فقط بــــآید مـــُرد. . . .!

وقتی که چشم بسته
روی طنابی که یک سرش در دست تو بود،
بند بازی می کردم…
دریافتم که همیشه در عشق،
مساله اعتماد بوده است.
میان چشم های بسته من و
دست های لرزان تو!!!

تو بیا،
من می شوم مجنونت
اصلآ می شوم سهرابت
بگویید نوش دارو هم پذیرفته می شود!
حتی بعد از مرگم...

زین پس تنها ادامه میدهم در زیر باران…..!
حتی به درخواست چتر هم جواب رد میدهم…..
میخواهم تنهاییم را به رخ این هوای۲نفره بکشم….!!
باران نیا….
من نه چتر دارم نه یار….
نبار لعنتی”من” دیگر “ما” نیستم….